The Road

Saba bestaat uit een rustende vulkaan met een viertal lavakoepels. Dit zorgt ervoor het eiland bijzonder ontoegankelijk is voor het vervoer van mensen en goederen. Het was vroeger dan ook niet gemakkelijk om op Saba te leven. Alles moest te voet of met paarden en ezels vervoerd worden. Er waren destijds heel veel moeilijk toegankelijke paden die bovendien een steil verloop hadden.

De weg die niet gebouwd kon worden

Volgens Nederlandse en Zwitserse ingenieurs was het onmogelijk om een weg op Saba aan te leggen. Een Sabaanse man legde zich niet bij neer bij deze wetenschap. Josephus Lambert Hassell was een veertigjarige plaatselijke timmerman die jarenlang in de boeken dook om zich in de complexe wegenbouwkunde te verdiepen. Een hoogst getalenteerde autodidact dus.

The Road op Saba.

In 1938 begon Hassell, samen met een groep gemotiveerde Sabanen, aan de weg. Een weg die dus eigenlijk niet gebouwd kon worden: ‘The Road that could not be build’. Sommige mensen maken een vergelijking tussen ‘The Great Road of Saba’ met de ‘China’s Great Wall’. De Chinese Muur is natuurlijk van een andere orde en verslaat met een lengte van 6.259 kilometer de lengte van de weg op Saba ruim. Bovendien is de Chinese Muur zo indrukwekkend groot dat hij vanaf de maan te zien is.

Hoe werd The Road gebouwd?

Het bouwen van de weg werd in verschillende fasen uitgevoerd. Na vijf jaar was de eerste sectie klaar; het stuk van Fort Bay naar The Bottom. In 1951 was de weg naar Windwardside en St. Johns voltooid. Uiteindelijk was in 1958 de hele weg klaar. De weg loopt nu van het vliegveld door Hell’s Gate, Windwardside, St. John’s en The Bottom - de vier woonkernen van Saba.

De weg is grotendeels van beton gemaakt, heeft tegenwoordig een lengte van veertien kilometer met op sommige plaatsen een stijgings- of dalingspercentage van 35%. Op zeventien maart 1947 arriveerde het eerste motorvoertuig op Saba, een Jeep. Op dit moment rijden er ongeveer 800 motorvoertuigen rond op Saba. Op Saba wordt overigens rechts gereden.

In 1951 was The Road gereed.

Mystiek rondom de weg

De weg heeft in de loop van de tijd veel spannende verhalen onder de Sabanen opgeleverd. Zo wordt het stukje tussen St. John’s en ‘Over-the-Pek’ ook wel ‘The Dancing Place’ genoemd. Iemand beweert daar ooit zes mensen te zien hebben dansen in een open lijkkist bij het maanlicht. Deze mensen vermaakten zichzelf overigens prima.

De weg heeft nooit een officiële naam gekregen maar wordt dus gewoon ‘The Road’ genoemd. Het berijden van The Road is een flinke uitdaging die niet voor iedereen is weggelegd. Je moet geen angst hebben voor de grote hoogtes en de vele scherpe bochten in het parcours.

Als een Sabaan een bocht inrijdt toetert hij van tevoren zodat een tegenligger weet dat er iemand aan de andere kant van de weg eraan komt gereden. Ook staan er grote spiegels in de bochten waardoor je ook een beter uitzicht hebt. In iedere bocht is overigens een bijzonder fraai uitzichtpunt.

The Road is een belangrijk historisch moment voor Saba. De Sabanen hebben Saba steen voor steen opgebouwd in de hoop dat hun kinderen een makkelijker leven op het vulkanische eiland zouden krijgen.

Rijbewijs halen op Saba

Vroeger vlogen jaarlijks duizenden Nederlanders naar Saba om hun rijbewijs te gaan halen. Curieus natuurlijk omdat er slechts één weg op het piepkleine eiland is. Tot 1993 waren er maar liefst zeven rijscholen op Saba.

Men kon op Saba - en ook op Sint Eustatius - binnen een week een rijbewijs halen en dit vervolgens omruilen voor een geldig Nederlands rijbewijs. De Nederlandse overheid maakte hier in 1993 abrupt een einde aan. Hierdoor kreeg de economie op zowel Saba als op Sint Eustatius een flinke opdoffer.